Pala blua punkto de Carl Sagan

Revidu tiun punkton. Tio estas tie ĉi. Tio estas hejmo. Tio estas ni. Ĉiu iam amita de vi, ĉiu iam konita de vi, ĉiu iam aŭdita de vi, ĉiu homo kiu estis, vivis sian vivon sur tio. La sumo de niaj ĝojoj kaj malĝojoj, miloj memfidaj religioj, ideologioj, kaj ekonomiaj doktrinoj, ĉiu ĉasisto kaj furaĝisto, ĉiu heroo kaj timidulo, ĉiu kreinto kaj detruinto de civilizo, ĉiu reĝo kaj kamparano, ĉiu paro de geamantoj, ĉiu patrino kaj patro, esperanta infano, eltrovisto kaj esploristo, ĉiu instruisto de moraloj, ĉiu korupta politikisto, ĉiu "famegulo", ĉiu "supera gvidanto", ĉiu sanktulo kaj kulpulo dum la historio de nia specio vivis tie – sur tiu polvero pendiĝanta en sunradio.

La tero estas tre malgranda podio en vasta kosma areno. Pensu pri la senlimaj kruelaĵoj faritaj de loĝantoj de unu angulo de tiu ĉi bildero al malfacile distingeblaj loĝantoj de iu alia angulo, kiom oftaj iliaj malkompreniĝoj, kiom avidaj ili estas mortigi unu la alian, kiom fervoraj estas iliaj malamoj. Pensu pri la riveroj de sango disverŝitaj de ĉiuj ĝeneraloj kaj imperiestroj por ke ili, grandioze kaj triumfe, povu estri frakcion de punkto.

Niaj pretendoj, nia imaga graveco pri ni, la ensorĉo ke nia loko en tiu ĉi universo estas privilega, estas defiataj de tiu ĉi punkto de pala lumo. Nia planedo estas sola loketo en la granda envolva kosma mallumo. En nia senfameco, en tiu ĉi vasteco, ne estas konsileto ke helpo alvenos al ni de ie por savi nin de ni.

Ĝis nun la tero estas la sola konata mondo kiu ŝirmas vivon. Nenien, almenaŭ dum proksima estonteco, nia specio povas migri. Viziti, jes. Enmigri, ankoraŭ ne. Ŝatu aŭ ne, tiu ĉi momente la tero estas kie ni staras.

Oni diras ke astronomio estas humila kaj karaktero-boniĝanta sperto. Eble ne ekzistas pli bona montro de la eraro de homaj vantecoj ol tiu ĉi malproksima imago de nia malgranda mondo. Al mi, ĝi emfazas nian respondecon konduki pli bonkore al unu la alian, kaj savi kaj zorgi la palan bluan punkton, la sola hejmo pri kiu ni konas ĝis nun.

Imago akirita de Wikimedia. La fonto estas tiu ĉi TTT: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/71/PaleBlueDot.jpg

Time to invade Korea, bombard Argentina, and annhilate China

I have come a long way since as a child I had to wait for a whole month to save INR 20 (US $0.40) to photocopy a Spanish course from the 1955(?) edition of Practical Knowledge for All. I have the internet for more than three-and-a-half years now. Despite a wealth of language learning materials available, I have failed to learn any language. I have tried Chinese, Japanese, Arabic, French, and what-not! The results have always been disappointing. So I have come to a decision: let's start a battle on several fronts, and see where it goes from there.

Learning from past mistakes, I am not going to give up on Chinese  for some other language. I have have a bad habit of quitting languages I am learning and lap for new ones. Chinese is going to stay. I am merely going to attack on the Korean front and the Argentine border. 

My goals are quantifiable - to finish Assimil Spanish without Toil before January 1, 2014. To learn all the material in Novice Korean 1 and Novice Korean II during the next three months. As to Chinese, the goal is to finish all the 105 lessons of Assimil Chinese with Ease (paid).

Overwhelming though it is, I think I can do this with perseverance. I have learnt some time management techniques from Alexander Arguelles - a hyper-polyglot, autodidact, and my new hero. He provides invaluable advice on language learning.

I have been learning Chinese using his time management techniques for the past five days, Spanish for three days, and Korean for just one day. The technique is simple - stop studying before you yawn. I am studying in intervals of 15 - 30 minutes. I woke up at four today and learnt Chinese for 30 minutes and Spanish for 10 minutes. A lesson with a native Korean speaker took three-and-a-half hours. It was an exception. I will study Korean everyday for 45 minutes, Spanish for 20 minutes, and Chinese for an hour. 

The key is to divide this time into smaller and shorter intervals. It has twofold advantages - (a) I do not get bored, (b) a bad day cannot ruin all day's study because the study period has been divided into three or four parts.

One more change that I have incorporated into my study habit is to forgo computers and turn to paper. I am writing Chinese characters, learning to put the grave accent on the right vowel, and practising the stroke order of Korean jamo. I am using this laptop only passively - I read from an ebook and practice on a notebook.

In addition to these three languages, I am also thinking of spending 15 minutes each on Esperanto, Punjabi, and Urdu. Although I am not sure if I can do that. 

As for English, my whole day goes with this language mostly reading. I will have to cut down on useless browsing, porn, self-pity, day-dreaming and sleep and focus on writing (in English), literature, philosophy, mathematics, logic, computer science, programming, and languages! I want to be polyliteratre, not just polyglot.

Finally, I will publish my weekly progress report here.

Uzantoj de angla Google pli zorgas pri raso ol uzantoj de E-o Google

Mi serĉis frazon "kio estas mia adreso" per usona (internacia) angla versio de Google kaj Esperanto versio de Google. La usona versio donis al mi sugeston ke ĉu mi temis pri mia "raso" anstataŭ de "adreso." La Esperanto versio fide obeis min, kaj montris rezultojn laŭ teksto tajpita en serĉbreto. 

Jen estas fotoj: 

(La klavo de ekrankopio funkciis strange. Tial la supera foto estas iom malklara.)

La elektoj, kiujn Google montras, kiam funkcias ĝia tujserĉilo, iel montras psikon de tuta socio. Tion ne estas hipotezo mia, sed estas de spertuloj. Laŭ tiu ĉi pensmaniero, parolantoj de Esperanto, almenaŭ tiuj, kiuj uzas Esperanton version de Google, zorgas malpli pri raso de oni ol Esperanto parolantoj kiuj uzas usonan (internacian) anglan version de Google.

English in Chinese characters and Hangeul

作天我去투他임투說으바우트天文學。

That's how English written with a mixture of Chinese characters and Hangeul will look like. I just created this new script. What I have done is I have written prepositions in Hangeul. To make 他임 (him) of 他 (he) I have added 임 (-im) to 他.

作天 yesterday
我 I
去 went
투 to
他임 him
투 to
說 talk
으바우트 about
天文學 astronomy

Hindi link removed

Thank goodness! An administrator said that link to Devnagri conversion was spam. It's no longer there. I am happy. I was getting angry for no reason. Hehe!

More foolishness on Punjabi Wikipedia

You fools! You pinheads! You bastards! How could you? When I suggested attaching a Gurmukhi-Shahmukhi converter to the Punjabi Wikipedia you acted as if I had inserted a ten-feet long rod covered in spices into your anus! No, you shouted, Western Punjabi and Eastern Punjabi are two separate languages. ARGHH! You same fools are now experimenting with an automatic Gurmukhi-Devnagri converter! The machine is still in beta and it does not function. But that is beyond point! How dare you think you can impose a script on Punjabi? Shahmukhi has been in use for over eight centuries, Gurmukhi has been in use for nearly four centuries. And Devnagri! You stupid Hindu nationalists! First you took away "jugrafiya" (geography), "klas" (class), "student" (student), khla (universe), and hundreds of other words and replaced them with Hindi/Sanskrit words. Now, you want to impose a script no one uses to write Punjabi! That is insane! But why should I care? Yeah!

Men jailed for having sex with goat

Methinks we care more about things that are more essential and nearer to us than abstract objects and far off wars. Disinterest in mathematics is one example. 

Another example is the popularity of a recent interspecies experiment in which the members of more advanced species imprisoned one of their own for not discriminating against other living beings.

Goatosapiens will remember today's humans as we remember yesterday's apartheid South Africa.

By the way, please leave a message if you find a video of this historic endeavour to create a new species on xVideos or some other legal pleasure-giving website that does not discriminate against living beings just because they were born in the wrong species.

क्या विभिन्नता सिर्फ भारत में ही पायी जाती है?

एक किस्सा सुनाता हूँ। फिर आप खुद फैसला कर लीजीयेगा।

लोग कहते कि अमरीका में अमरीकी, बरतानीया में बरतानवी, और फ्रांस में फ्रांसिसी रहते हैं। लेकिन हिन्दुस्तान में पंजाबी, मराठी, तमिल, और पता नही कौन कौन रहता है। मैंने भी बिना सोच विचार किये इस बात को मान लिया। 

अमरीका गया तो चांटे पड़ते-पड़ते बचे। पता चला काला अमरीकी, गोरा अमरीकी, लातीनो अमरीकी, और ना जाने कहाँ कहाँ के अमरीकी हैं। ये तो वही बात हो गयी कि तमिल बंदे से हिन्दी में बात कर ली। जूते पड़ना तो लाज़मी है।

अमरीका से जान बचायी तो फिर बरतानीया भागा। वहां पता चला सकाॅटलैंड वाले बरतानीया से अलग होने की त्यारी कर रहें हैं। इस से पहिले कि फिर से जूते पड़े मैं चीन की तरफ हो लिया।

मैंने सोचा कि चीन में सिर्फ चीनी मिलेंगे। लेकिन मुझे क्या पता था कि तिब्बती मुझे किडनैप कर लेगें, वीगर मुझे थपड़ मारेगें, मंगोल मेरे साथ बात करने से इनकार कर देगें, और कानतोनी मुझे गालीयां निकालेगें क्यों कि मैनें सब को मैंनडारिन (चीनी) समझ लिया था। और तो और मालूम हुआ कि चीनी नाम की कोई भाषा ही नही है। लगभग 70 फीसद आबादी मैंनडारिन बोलती है।

Photocopying at Musafir Memorial Central State Library

For all the ills of India, I am glad it has given this city a big library. I love the library. I am a library member. I even remember my library card number - 19527. But this love is not blind. I can see the library is not heaven, at least when you want to photocopy something.

Here is a short guide to photocopying in the Musafir Memorial Central State Library:

Write an application on a piece of blank white paper with a blue ballpoint pen and get it signed from the chief librarian, who looks down on you because she does not comprehend why someone will waste their time in a library.

You are awarded the owner of being looked down only if the short lean person sitting on a wooden bench just beside the door of the chief librarian's office lets you in. 

Then you have to bring that signed piece of paper to a junior librarian who tells you to call the person who operates an old photocopy machine. 

You call him. He comes with you, chats with the junior librarian, examines the application before returning to the machine and start photocopying. 

After he has photocopied, he sends you to another room to collect photocopied papers because he is not allowed to hand them over to you. 

You go to that other room to find four-five employees chatting over tea on rickety chairs. One of them nods you to wait. You wait for a few minutes. One of them finally stands up from his or her chair and makes your a receipt.

Process over! You are a free man now!